Blog Karolien: Poko poko
Het was een cadeau aan mijn schoonmoeder, omdat ze 70 jaar werd en dit op haar bucketlist stond. Dus samen met mijn schoonzusje trokken we de stoute schoenen aan en boekten we een weekje Curaçao voor ons drietjes. Alles de boel de boel laten en man, kids en werk tijdens de herfstvakantie een weekje loslaten. Een hele uitdaging voor me… Maar wát een mooie week was het en wat een mooie inzichten heb ik er gekregen. Eén daarvan deel ik graag met je in dit blog.
Omdat ik mijn van nature altijd aanwezige doelgerichtheid toch niet helemaal thuis kon laten, besloot ik dat ik deze vakantie één van de punten op mijn bucketlist wilde afstrepen: mijn duikbrevet halen. En yes, I did it!
En nee, dat ging zéker niet vanzelf, geloof me. Tijdens één van de lessen kwam ik echt in paniek boven en sprak toen luid en duidelijk uit dat ik ermee wilde stoppen. Ik was er klaar mee. Gelukkig was Julien, de duikleraar, wel wat gewend én mega relaxed, dus al heel snel lag ik weer in het water en kwam ik alsnog tot de conclusie dat duiken helemaal fantastisch is en ook echt iets voor mij is.
Vertragen
Waarom? Omdat je, als je duikt, moet vertragen. Onder water gaat alles stukken langzamer. Je bent tijdens het duiken enorm op jezelf en de ander aangewezen, maakt écht contact met de ander (maar dan wel lekker minimaal, echt alleen het noodzakelijke), begeeft je in een prachtige omgeving en hebt een continue focus op de kern: ademhalen, de vissen en het koraal. Het voelt soms echt alsof je zweeft, je beweegt je zo ontzettend vrij. Wauw!
Dat vertragen, of zoals de mensen op Curaçao zeggen: poko poko, dát pakte me tijdens deze week helemaal, en niet alleen tijdens het duiken. Je ziet het echt overal om je heen. In de bewegingen, in het praten, in de spontane chit chats… Langzaamaan doen en je nergens druk over maken is helemaal ingebed in deze cultuur. Het inspireert me. Ik kan dat ook best wel – nou ja, heel even dan – want dan kom ik mezelf weer heerlijk tegen. Ik ben meestal van de actie en de snelheid. En toch pakt het me en zet het me verder aan het denken, ook in de vertaalslag naar mijn werk. Want wat brengt poko poko, wat brengt vertragen?
Na de nodige gedachtenspinsels hierover concludeer ik dat vertragen je antwoord geeft op al je vragen. Vertragen helpt je om in het moment, vanuit de juiste intentie de juiste keuzes te maken. Je te laten leiden door je innerlijke kompas dat je in die momenten vindt. Momenten van rust creëren – waar je ook bent – om je diep van binnen met je eigen waarheid te verbinden en vanuit daar continu stappen te blijven zetten, zijn wat mij betreft een must om vooruit te blijven bewegen. Dus eigenlijk ga je vooruit, juist door eerst te vertragen.
Het maakt daarbij eigenlijk niet uit waar je bent en wat je doet. Ik ben me er wel bewust van dat tijdens mijn vakantie de omgeving, het duiken en het ‘niet moeten’ enorm meehielpen natuurlijk. Maar toch ben ik ervan overtuigd dat we dit ook in ons dagelijkse, vaak hectische bestaan kunnen toepassen en dat de echte antwoorden diep van binnen zitten. En als je genoeg momenten van poko poko creëert, vind je ze altijd, waar je ook bent. Probeer het maar eens!